تاثیر توانایی مدیریت و سازوکارهای حاکمیت شرکتی بر رابطه بین بیش‌اعتمادی مدیریتی و حق‌الزحمه حسابرسی

هدف: صورت­های مالی حسابرسی‌شده، مهم­ترین منبع اطلاعاتی سرمایه­گذاران است. بنابراین تعیین حق‌الزحمه حسابرسی با تصمیم مدیریت شرکت، اهمیت ویژه­ای دارد. مدیریت نیز دارای ویژگی­هایی است که در مذاکره برای حق­الزحمه حسابرسی مورد توجه است. هدف پژوهش، بررسی تاثیر توانایی مدیران و سازوکارهای حاکمیت شرکتی بر رابطه بین بیش‌اعتمادی مدیریتی و حق­الزحمه حسابرسی است. روش: با جمع‌آوری داده­های 124 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران و فرابورس ایران طی دوره 1392 تا 1397 فرضیه­های پژوهش بررسی شدند. توانایی مدیریت از مدل تحلیل پوششی داده­ها (DEA) دمیرجیان و همکاران (2012) و بیش‌اعتمادی مدیریتی از طریق شاخص میزان سرمایه‌گذاری مازاد در دارایی­های مدل احمد و دوئلمن (2013) محاسبه شد و حاکمیت شرکتی بوسیله مدل کاسل و همکاران (2012) برای هیئت‌مدیره و کمیته حسابرسی اندازه­گیری شد. یافته­ها: طبق یافته­های پژوهش، توانایی مدیریت تاثیر منفی و معنادار بر رابطه بین بیش‌اعتمادی مدیریتی و حق­الزحمه حسابرسی دارد. اما تاثیر هیئت‌مدیره و کمیته حسابرسی بر رابطه بین بیش‌اعتمادی مدیریتی و حق‌الزحمه حسابرسی معنادار نبودند. نتیجه­گیری: این پژوهش نشان داد که مدیران با توانایی بالا، به احتمال بیشتری قادر به کاهش ریسک حسابرسی هستند که حتی در شرکت‌هایی که اعتماد به نفس کاذب مدیریتی دارند نیز اینگونه است. دانش‌افزایی: چون اعتمادبه‌نفس بیش‌ازحد مدیریت ریسک تصمیم‌گیری­های بهینه را در شرکت بالا می­برد، لذا با بررسی تاثیر توانایی مدیریت و سازوکارهای حاکمیت شرکتی بر حق‌الزحمه حسابرسی در شرکت­های با مدیریت بیش­اعتماد، این پژوهش دیدگاهی جدید را به ادبیات ویژگی‌های مدیریت و روابط مدیریت با حسابرس از طریق حق­الزحمه حسابرسی، اضافه می­کند.